Dag 18/donderdag 28-4-2016

In hotel Brémontier in Labouheyre gaat het altijd als volgt. Als gast krijg je een zeer eenvoudige en kleine kamer. Mijn schoenen passen bijv. niet tussen het bed en de muur. Wel twee bedden voor ons deze keer. Het toilet kent nog een ouderwets systeem met een eigen pomp die bediend moet worden met een knop die verstopt zit aan de zijkant onder de toiletrand.
De gasten kunnen er warm eten. Meteen wanneer de gasten hun eten op hebben, gaan de bazin en de kok (vermoedelijk haar echtgenoot) naar huis. De gasten (behalve wij tweeën was er nog een mevrouw die te voet naar Santiago ging) blijven dan als enigen in het hotel.
Ik vroeg de bazin gisteravond hoe ik aan wat extra stokbrood kon komen tijdens het ontbijt.
Ze keek me wat venijnig aan en zei dat het ontbijt uit een croissant en een stuk stokbrood bestond en daarmee basta. De bakker bracht dit morgenvroeg en zo ging het altijd!
"Maar wij zijn cyclistes, dus we moeten veel eten, madame". Ze kreunde alsof ze dat brood voor de poorten van de hel moest wegslepen. Maar met een zuinige blik in haar ogen zegde ze toch toe dat ze voor ons alvast wat brood zou klaarzetten.
En waarachtig: er stonden zes schijfjes stokbrood klaar vanmorgen. Overgebleven van het diner natuurlijk, maar toch .....
Alles staat verder klaar voor het ontbijt en we zetten zelf thee want ook 's morgens is er geen personeel.

Om 08.15 uur fietsen we en de eerste gang is naar de bakker om de hoek met het oog op het inslaan van de lunchbenodigdheden.

We fietsten vandaag door een heel bijzonder deel van Zuid Frankrijk. Heel veel bosbouw. Onafzienbare percelen met naaldbomen van alle afmetingen en leeftijden.
Ook percelen die volledig gerooid waren, helemaal wit doordat de regen de zwarte grond uitwast. Maakt een erg verlaten en naargeestige indruk.
Af en toe wat bouwland. De boeren sproeien hier met gigantisch lange, zelfrijdende ijzeren gevaartes die vanuit één eindpunt een halve cirkel beschrijven. De foto laat zo'n apparaat zien.

Het was wel een route waarmee we op konden schieten. Om 17.00 uur reden we na 105 km Sorbe l'Abbye in. Naast de abdij is een gite waar tien slaapplekken zijn in twee slaapzalen. Een vrijwilligersechtpaar beheert deze gite en mevrouw heeft vanavond heel lekker voor ons gekookt.
Er is hier nog een Nederlandse fietser die ook richting Santiago gaat, maar hij stopt in Pamplona, gaat naar huis en maakt de tocht komende zomer af.
Dat hoor ik vaker: in drie delen fietsen en steeds naar huis ... Ook een manier.

Morgen fietsen we naar St.-Jean-Pied- de-Port en dan zijn we nog zo'n 65 km van de Spaanse grens verwijderd.
Zaterdag nemen we een rustdag om zondag vol goede moed aan de Pyreneeën  te kunnen beginnen.
Het moet er toch van komen ....

En dan nog wat antwoorden op vragen die nog steeds binnenkomen.
Ik heb nu 1744 km op m'n teller staan. Daar zitten natuurlijk ook de kilometers in die we maken om bij een slaapplek te komen, afgeweken van de route, etc.

Verder heb ik nu twaalf stempels verzameld in mijn pelgrimspaspoort. Nog ruimte genoeg voor de rest. Gedurende de laatste 300 km voor Santiago moet ik elke dag twee stempels verzamelen om als echte pelgrim "in de boeken" te kunnen komen.

Onderweg komen we kleine supertjes en groentezaakjes tegen waar we meteen inslaan omdat je hier niet weet waar je de volgende tegen komt.

Tot morgen!