Dag 32/donderdag 12-5-2016

We konden om 06.45 uur ontbijten, zei de verder wel aardige juffrouw van de aubergue gisteravond. Natuurlijk zaten wij dus op die tijd braaf en fris gewassen klaar in de ontbijtruimte. Helaas, de bakker kwam wat later, dus nog evengeduld, por favor. En om zeven uur kwam dan de bakker in zijn smetteloos witte bakkerstenue met de croissants (één per persoon, dat was het rantsoen) aangerend.
We hadden gekozen voor een Napolitana-ontbijt. Dat wil zeggen dat er chocola in de croissant zit. Iets meer calorieën dus, want daarvan moeten we 's morgens meteen een forse onderhoudsdosis binnen zien te krijgen.
Het klein keteltje heet water voor anderhalve kop thee vond ik iets te weinig en ik vroeg na enige tijd om een extra keteltje heet water. Vond de juffrouw zichtbaar erg vreemd, maar ik legde uit dat ik mijn theezakje voor een tweede keer ging gebruiken. Ze fronste haar scherp gesneden wenkbrouwen, maar ik kreeg mijn hete water.

Om 07.45 uur zaten we in onze regenpakken en reden we het centrum van Sarria in om de route op te pikken.
Vanwege de regen lieten we een bezoek aan de bakker maar schieten.
Ik had vandaag plastic zakken om de schoenen: een blauwe van de slager om de linker en een geel/witte van de bakker om de andere; niet fraai maar 't werkt wel, tenminste wanneer je de zakken om je enkel dichtknoopt. En dat had ik.

Waarom plastic zakken? M'n overschoenen zijn waardeloos in langdurige regen en bovendien waren ze niet meegekomen uit een vorige aubergue.

Vandaag op de voorlaatste dag als nagift nog een klim van 10 km waarvan 1 km met 10% stijging.
Het ging mij eigenlijk prima af, terwijl het in de regen normaal gesproken niet echt plezierig fietsen is. Maar het was net na de koffie in Portomarin en m'n knieën waren goed warmgedraaid.

Om 12.30 uur in Ventas de Narón: deze keer geen lunch uit onze befaamde plastic tasjes. Maar iets uit de Spaanse keuken: baquette met kaas en warme beenham .... Bijzonder smakelijk!
Tijdens de lunch zeiden we tegen elkaar: dit was het dan, nu gewoon de zaak heel houden en uitrijden.
Maar nu we eindelijk hebben leren loslaten, zitten we bijna om het uur in de kroeg! Aan de koffie en thee, weliswaar, maar toch ....

Met een dun zonnetje kwamen we om 16.00 uur na 67 km aan in Milide aan bij de Aubergue O Cruceiro in het centrum van dit grote dorp.

Morgen nog een dikke 60 km en dan rijden we het grote plein voor de kathedraal op. Ik kan het me nog nauwelijks voorstellen. Het lijkt alsof het eergisteren was dat we wegreden bij het gemeentehuis, nog een keer zwaaiend naar degenen die ons uitgeleide deden.

We zullen op dat plein niet de enigen zijn. We zien onderweg nu wat meer fietspelgrims en hele drommen lopers.

Morgenavond ga ik voor de laatste keer een reisblog maken. Geloof me, Ik heb het elke dag weer leuk gevonden om wat ik zag, hoorde, voelde en meemaakte met jullie te delen.
En jullie kunnen je misschien niet eens voorstellen hoe bijzonder het is om al die verschillende reacties te ontvangen. Dat was voor mij steeds weer een verrassing.
Dat ga ik nog missen, denk ik.

Morgen kan ik vertellen hoe het voelt om na 33 dagen en na ruim 2700 km fietsen, aan te komen in die mooie stad, Santiago de Compostella.

Tot morgen!