Dag 19/vrijdag 29-4-2016
29 april 2016 - Saint-Jean-Pied-de-Port, Frankrijk
Vanmorgen vertrokken we om 08.15 uur uit onze gite. Het echtpaar was ook net wakker en zwaaide ons uit.
Frisjes, graade of 10, maar wel meteen de zon erbij!
We zaten meteen op de route en konden meteen aan de slag. Een paar klimmetjes die eigenlijk te vroeg voor mij kwamen. De eerste 10 km heb ik nodig om de spieren wat los te maken, dus dit deed echt pijn.
Het was vandaag een pracht omgeving! Veel hoogteverschillen, dat wel, maar zeer afwisselend. Weilanden met koeien en schapen, de lucht van pas gemaaid, drogend gras, bouwland, temperatuur oplopend maar 32 graden, de hele omgeving deed een beetje Oostenrijks aan.
Maar dan niet dat keurig aangeharkte en tot in de puntjes verzorgde sfeertje van Oostenrijk. Maar wat ruwer, wat natuurlijker, zeg maar, die wat nonchalante kunst van leven die de Fransen zo goed beheersen.
Hier ligt die pittoreske aanblik van de huizen heel dicht bij wat wij Nederlanders achterstallig onderhoud zouden noemen. En dat vloeit ook naadloos in elkaar over.
Zou dat ook iets te maken hebben met het feit dat Fransen wat meer plezier in het leven hebben?
Na ca. 70 km kwamen we om 15.30 uur na een geweldige fietstocht via St. Jean Le Vieux aan bij ons einddoel van vandaag, St. Jean-Pied-de-Port. Dit is de laatste Franse plaats vóór de Spaanse grens.
Tientallen kilometers daarvoor had ik boven de dorpjes aan de horizon al wat blauwachtige kleuren gezien. Na nóg een dorpje zag ik al wat duidelijker contouren.
En bij het derde dorp was het onmiskenbaar: wat ik daar in de verte zag, waren onze plaaggeesten voor de komende twee dagen, de Pyreneeën.
In St. Jean-Pied-de Port zochten en vonden we een pelgrimsgite waar we vannacht slapen en morgen ontbijten.
Morgen, zaterdag, houden we hier een rustdag. We moeten dan in de ochtend wel verkassen naar een andere gite omdat die waar we nu zijn, morgen helemaal vol is.
Ik hoop wel dat het wasje dat ik vanmiddag voor het eten nog gedaan heb dan tasdroog is.
Zo zien jullie, we zijn naast het fietsen ook gewoon nog druk met het organiseren van doodsimpele dingen die thuis allemaal geregeld zijn en waar we ons daar helemaal niet druk over te maken.
Lekker gegeten in de Gite waar we met twintig man overnachten, om
22.30 uur het licht uit, m'n reisblog maken en slapen.
Welterusten!
Frisjes, graade of 10, maar wel meteen de zon erbij!
We zaten meteen op de route en konden meteen aan de slag. Een paar klimmetjes die eigenlijk te vroeg voor mij kwamen. De eerste 10 km heb ik nodig om de spieren wat los te maken, dus dit deed echt pijn.
Het was vandaag een pracht omgeving! Veel hoogteverschillen, dat wel, maar zeer afwisselend. Weilanden met koeien en schapen, de lucht van pas gemaaid, drogend gras, bouwland, temperatuur oplopend maar 32 graden, de hele omgeving deed een beetje Oostenrijks aan.
Maar dan niet dat keurig aangeharkte en tot in de puntjes verzorgde sfeertje van Oostenrijk. Maar wat ruwer, wat natuurlijker, zeg maar, die wat nonchalante kunst van leven die de Fransen zo goed beheersen.
Hier ligt die pittoreske aanblik van de huizen heel dicht bij wat wij Nederlanders achterstallig onderhoud zouden noemen. En dat vloeit ook naadloos in elkaar over.
Zou dat ook iets te maken hebben met het feit dat Fransen wat meer plezier in het leven hebben?
Na ca. 70 km kwamen we om 15.30 uur na een geweldige fietstocht via St. Jean Le Vieux aan bij ons einddoel van vandaag, St. Jean-Pied-de-Port. Dit is de laatste Franse plaats vóór de Spaanse grens.
Tientallen kilometers daarvoor had ik boven de dorpjes aan de horizon al wat blauwachtige kleuren gezien. Na nóg een dorpje zag ik al wat duidelijker contouren.
En bij het derde dorp was het onmiskenbaar: wat ik daar in de verte zag, waren onze plaaggeesten voor de komende twee dagen, de Pyreneeën.
In St. Jean-Pied-de Port zochten en vonden we een pelgrimsgite waar we vannacht slapen en morgen ontbijten.
Morgen, zaterdag, houden we hier een rustdag. We moeten dan in de ochtend wel verkassen naar een andere gite omdat die waar we nu zijn, morgen helemaal vol is.
Ik hoop wel dat het wasje dat ik vanmiddag voor het eten nog gedaan heb dan tasdroog is.
Zo zien jullie, we zijn naast het fietsen ook gewoon nog druk met het organiseren van doodsimpele dingen die thuis allemaal geregeld zijn en waar we ons daar helemaal niet druk over te maken.
Lekker gegeten in de Gite waar we met twintig man overnachten, om
22.30 uur het licht uit, m'n reisblog maken en slapen.
Welterusten!
Groetjes, Bert
En morgen er weer flink tegen aan.
Succes.
Henny
Op naar Luilekkerland in Ronceveaux.
Vanaf St Pied reed ik met 1 achtertas en 1 stuurtas. Had e.e.a. in St Pied terug naar Holland gestuurd. Nu in de sfeer van de Camino! Succes. Anneke Gerrits.