Dag 26/vrijdag 6-5-2016

Ons vertrek vanmorgen om 07.30 uur uit de Auberge San Guan in Hontanas ging meteen gepaard met regen.
Terugkijkend op deze dag was dat ook de meest  opvallende gebeurtenis.
Het was een route die we heel snel konden fietsen omdat het een erg vlakjes was, letterlijk en figuurlijk. Een gebied met veel lange, rechte wegen. Bijna net zo eentonig als de route langs de kust, een paar weken geleden in Frankrijk.

Laat ik de dorpen eens opsommen met de bijzonderheden die we daar tegenkwamen. Al was het alleen maar om de mooie namen van deze plaatsen

HONTANAS
Prima slaapplek, met een gezellig straatje voor onze deur. Goed gegeten. Medereizigers met gitaren, oude hits meegezongen.
CASTRILLO DE MATAJUDIOS
Poes op een matje voor voordeur, wachtend op z'n bazin die kennelijk nog niet wakker was.
BOADILLA DEL CAMINO
In diepe rust.
FROMISTA
Eerste kop koffie/thee.
VILLARMENTERO DE CAMPOS
Nauwelijks beweging gezien.
CARRIÓN DE LOS CONDOS
Lunch (eigen voorraad) op straat onder een overkapping voor een winkel. Daar ook nog gesproken met een Nederlands stel, ook fietsers, die we gisteren in Burgos hadden ontmoet.
CALZADILLA DE LA CUEZA
Eindpunt van een zeer eentonige, ca. 12 km lange, kaarsrechte grintweg.
Het enige echt bijzondere was dat de leemkleur halverwege veranderde in grijs/wit. Onze fietsen hebben nu grotendeels dezelfde kleur.
SAHAGÚN
Na 95 km kwamen om 16.00 uur aan in deze plaats waar we de Auberge Municipal Cluny gevonden hebben. Weer gevestigd in een voormalige kerk waar we weer een stapelbed in gebruik konden nemen. Tarief: €5 pp.

Er kwam een vraag voorbij over de Spaanse keuken, preciezer gezegd: eten wij van de Spaanse gerechten en kent men hier ook pizza's?
De Spaanse keuken heeft nu onze voorkeur. Zojuist heb ik nog een prima
pasta gegeten die ook zo uit de Italiaanse cuisine zou kunnen komen. Ook tortilla wordt hier her en der opgediend. De pizza kent men hier zeker maar die heb ik voor het laatst ergens in Frankrijk gegeten bij een afhaalpizzaboer. Omdat we er als echte reizigers uitzagen, mochten we die in de zaak opeten. Er was geen bestek natuurlijk.

Een andere vraag was hoe het staat met mijn pelgrimsgevoel. Vooropgesteld: het pelgrimsgevoel heeft voor iedereen volgens mij een andere lading. De klassieke pelgrim ging op weg om boete te doen of innerlijk tot diepere inzichten te komen. Dat waren voor mij geen redenen om naar Santiago de Compostella te fietsen, eerlijk gezegd. Wel om te ontdekken of ik het lichamelijk en psychisch aan zou kunnen en omdat ik het een sportieve uitdaging vond en vind. Op dat punt heb ik ontdekt dat ik steeds net iets meer kan dan ik in eerste instantie denk. En dat is toch vooral een mentale kwestie. Ik ben trouwens heel blij dat ik gezond genoeg ben om deze reis te volbrengen.

Morgen op weg naar Leon en hopelijk hebben de voorspellers ongelijk wat het weer voor de komende dagen betreft.

Voor de rekenaars onder jullie nog het volhende. Mijn kilometerteller staat nu op 2298.
Tot morgen!