Dag 15/maandag 25-4-2016
25 april 2016 - Soulac-sur-Mer, Frankrijk
Hebben wij wel gespreksstof genoeg was eergisteren een vraag van een belangstellende en misschien wel bezorgde volgster.
Nou, Carla, als we willen praten, lijken de onderwerpen zich als vanzelf aan te dienen. Ook niet zo gek natuurlijk, want we leren elkaar pas echt goed kennen sinds ons vertrek. Daarvóór troffen we elkaar alleen op verjaardagen bij wederzijdse vrienden. Daarbij gevoegd dat we allebei nieuwsgierig van aard zijn, dus dan zijn er altijd genoeg vragen en aanknopingspunten.
Maar ook heel veel uren gaan in betrekkelijke stilte voorbij. Vooral omdat we hier in Frankrijk nagenoeg altijd achter elkaar rijden. Bloedlink om naast elkaar te fietsen, vooral op de wat drukkere D-wegen. Een klein aantal Fransen vindt het kennelijk een sport om zo dicht mogelijk langs je heen te racen.
Maar de stiltes vallen ook omdat ikzelf er niet van hou om me in te spannen en tegelijkertijd te praten. Maar daar hebben we het met elkaar voor vertrek ook nadrukkelijk over gehad, dus dat weten we van elkaar.
Van zingen onder het fietsen is het nog niet gekomen, terwijl we toch allebei op een koor zitten/zaten. Mocht het er van komen, dan zal het eerder Gelders dreven worden dan het Unese volkslied ....
Dan gaan we het nu hebben over de dag van vandaag. Maandag twee weken geleden stonden we in Epe voor het gemeentehuis. Hoe onwezenlijk! Vanmorgen leken we vroege vogels want om 08.00 uur hadden we de fietsen bepakt en reden we weg van het binnenplaatsje van ons hotel in St. Jean-d' Angély.
Leken want we moesten nog wel ontbijten. Omdat we als krenterige Veluwenaren deze keer het ontbijt van het hotel te prijzig vonden. Dus meteen naar de bakker en bij een supertje haalde Harry snel margarine, een pot jam, nog een extra complet, een fles jus en een tros bananen. Op mijn uitdrukkelijk verzoek bracht hij ook een aantal van die droge, zwaar beschimmelde Franse worstjes mee. Die dingen verschillen per streek van smaak - net als de druiven - maar ze zijn wel bijzonder lekker. Ook tussen stokbrood kan ik jullie vertellen.
Zo zaten we dus om iets voor half negen op een bankje op een centraal plein in St. Jean met al die etenswaar om ons heen uitgespreid.
De reis verliep vandaag niet heel bijzonder: van dorpje naar dorpje naar stadje en van colletje naar colletje. Door straten met namen als de Rue de Jaqueline en Boulevard de George Pompidou. Dat klinkt toch heel anders dan het Gildewegje en de Scheuterstraat.
In de wat grotere stad Saintes dronken we koffie bij de oude brug over de rivier de Charente. De temperatuur steeg met die felle zon naar 17 graden, zagen we op de thermometer van de plaatselijke Farmacy.
Buiten de stad begon een wat ballorige wind op te zetten. Met van die felle vlaagjes leek het alsof die ons van de kust af wilde houden.
Maar om 16.00 uur kwamen we aan in Royan, een oude stad gelegen aan de brede monding van de rivier de Gironde.
Om 17.15 uur de overtocht met de veerboot met de naam La Gironde.
En een half uur later fietsten we weer van de boot af reden we langs de Atlantische Oceaan.
Na 88 km vanaf ons vertrekpunt arriveerden we om 18.45 uur in Soulac-sur- Mer. We hebben onze intrek genomen in een klein hotelletje, een stukje landinwaarts.
Dus morgen gaan we eerst de kust weer opzoeken en dan hebben we zo'n 100 km langs de Atlantische Oceaan voor de boeg.
Pyreneeën: wees gewaarschuwd, we komen er aan!
Nou, Carla, als we willen praten, lijken de onderwerpen zich als vanzelf aan te dienen. Ook niet zo gek natuurlijk, want we leren elkaar pas echt goed kennen sinds ons vertrek. Daarvóór troffen we elkaar alleen op verjaardagen bij wederzijdse vrienden. Daarbij gevoegd dat we allebei nieuwsgierig van aard zijn, dus dan zijn er altijd genoeg vragen en aanknopingspunten.
Maar ook heel veel uren gaan in betrekkelijke stilte voorbij. Vooral omdat we hier in Frankrijk nagenoeg altijd achter elkaar rijden. Bloedlink om naast elkaar te fietsen, vooral op de wat drukkere D-wegen. Een klein aantal Fransen vindt het kennelijk een sport om zo dicht mogelijk langs je heen te racen.
Maar de stiltes vallen ook omdat ikzelf er niet van hou om me in te spannen en tegelijkertijd te praten. Maar daar hebben we het met elkaar voor vertrek ook nadrukkelijk over gehad, dus dat weten we van elkaar.
Van zingen onder het fietsen is het nog niet gekomen, terwijl we toch allebei op een koor zitten/zaten. Mocht het er van komen, dan zal het eerder Gelders dreven worden dan het Unese volkslied ....
Dan gaan we het nu hebben over de dag van vandaag. Maandag twee weken geleden stonden we in Epe voor het gemeentehuis. Hoe onwezenlijk! Vanmorgen leken we vroege vogels want om 08.00 uur hadden we de fietsen bepakt en reden we weg van het binnenplaatsje van ons hotel in St. Jean-d' Angély.
Leken want we moesten nog wel ontbijten. Omdat we als krenterige Veluwenaren deze keer het ontbijt van het hotel te prijzig vonden. Dus meteen naar de bakker en bij een supertje haalde Harry snel margarine, een pot jam, nog een extra complet, een fles jus en een tros bananen. Op mijn uitdrukkelijk verzoek bracht hij ook een aantal van die droge, zwaar beschimmelde Franse worstjes mee. Die dingen verschillen per streek van smaak - net als de druiven - maar ze zijn wel bijzonder lekker. Ook tussen stokbrood kan ik jullie vertellen.
Zo zaten we dus om iets voor half negen op een bankje op een centraal plein in St. Jean met al die etenswaar om ons heen uitgespreid.
De reis verliep vandaag niet heel bijzonder: van dorpje naar dorpje naar stadje en van colletje naar colletje. Door straten met namen als de Rue de Jaqueline en Boulevard de George Pompidou. Dat klinkt toch heel anders dan het Gildewegje en de Scheuterstraat.
In de wat grotere stad Saintes dronken we koffie bij de oude brug over de rivier de Charente. De temperatuur steeg met die felle zon naar 17 graden, zagen we op de thermometer van de plaatselijke Farmacy.
Buiten de stad begon een wat ballorige wind op te zetten. Met van die felle vlaagjes leek het alsof die ons van de kust af wilde houden.
Maar om 16.00 uur kwamen we aan in Royan, een oude stad gelegen aan de brede monding van de rivier de Gironde.
Om 17.15 uur de overtocht met de veerboot met de naam La Gironde.
En een half uur later fietsten we weer van de boot af reden we langs de Atlantische Oceaan.
Na 88 km vanaf ons vertrekpunt arriveerden we om 18.45 uur in Soulac-sur- Mer. We hebben onze intrek genomen in een klein hotelletje, een stukje landinwaarts.
Dus morgen gaan we eerst de kust weer opzoeken en dan hebben we zo'n 100 km langs de Atlantische Oceaan voor de boeg.
Pyreneeën: wees gewaarschuwd, we komen er aan!
Groeten Cilia
Ik vind het zo leuk dat mensen zo vriendelijk voor jullie zijn. Van de weeromstuit heb ik gisteren maar een Franse madame geholpen met inchecken voor de Thalys. Paying it forward zoals de Fransen dat zo treffend kunnen verwoorden.
Ik heb net mijn reactie naar Harry gestuurd. Leuke foto van jullie twee. Met baard. Van nu af aan "de Baardmannetjes".
Inmiddels zaten jullie vannacht in Soulac-sur- Mere, best al een fors eind weg. Min of meer - ik denk met een tussenstop - op weg naar Bordeaux. Ik herinner me een groot plein met een inmense fontijn. En van daaruit - op de route - een super lange winkelstraat. Met vals plat, lopend te doen en dan stelt het weinig voor. Voor jullie beideeen makkie! Allemaal op de Compostella route. Met fraaie kapelletjes en fruitstalletjes. Tip: bananen kopen! Bij jullie is het 17o, nu op mijn buitenthermometer 4o, het sneeuwt en hagelt. Kortom, jullie zijn maar bofkonten.
Groeten van mij (Hans) en Jan Schurink. Als notaris en race fietser moet hij jullie billen voelen.
Hoe hebben jullie vandaag de Zilverkust (of is het Geldkust?) ervaren? Langs esn aantal lacs en wanneer gaan jullie weer het binnenland in?
Succes gewenst voor de 3e fietsweek!