Dag 14/zondag 24-4-2016
24 april 2016 - Saint-Jean-d'Angély, Frankrijk
Om 08.00 uur ging ik op de fiets naar het dorp om twee baguettes en een complet te halen. Harry bewaakte ons fort.
Het was al druk in Melle omdat er een soort jaarmarkt was met een opstelling van joekels van tractoren en nog veel grotere combines op het marktplein.
Ik moet eerst nog melden dat gisteravond laat de stroom uitviel in onze maisonnette. En er begon een alarm te piepen, dat gedurende de nacht trouwens weer was gestopt. Nee, we hadden nergens aangezeten!
Dus we konden helaas geen thee zetten vanmorgen.
Zitten we onze baguettes met jam op te peuzelen met een glaasje jus erbij, wordt er ineens op de deur geklopt!
"Bonjour, ik ben de man die verantwoordelijk is voor dit huisje".
Hij was voorbij gekomen en had gezien dat er gasten waren (we hadden een paar luiken opengedaan om wat meer licht binnen te hebben). Dat verbaasde hem omdat het huisje na een grondige renovatie nog niet geopend was ..... En hoe we dan toch binnengekomen waren, was zijn te logische vraag. Ik legde hem uit dat ik een willekeurige cijfercombinatie (1,2,3) gebruikt had en voilà: open ging de deur. Dat verraste hem andermaal. Ik liet hem ook het briefje zien dat ik vanmorgen alvast voor het management gemaakt had. Ik legde daarin uit hoe we binnengekomen waren en dat we gedouched hadden en geslapen. En dat we daarvoor natuurlijk wilden betalen. E-mail adressen, etc.
Hij las het briefje en ik weet niet of ik verbazing of medelijden in zijn ogen las, terwijl het epistel toch in mijn beste Frans was opgesteld.
Kort en goed: hij vond het allemaal prima omdat we pelgrims uit Holland waren, we hoefden niets te betalen omdat hij de nieuwe tarieven niet kende en hij wees ons de hoofdschakelaar zodat de stroom er weet op kon. "Bonjour et une bonne voyage à Santiago, messieurs"!
Binnen twee minuten sloeg de hoofdschakelaar trouwens weer om, dus toch geen thee. Omdat ook de verwarming het niet meer deed, kregen we ook onze was niet droog. Plus dat gedoe steeds met die deur (er moest iemand binnen blijven om de deur te openen want mijn code 1,2,3 werkte niet meer) besloten we om de rustdag drastisch in te korten.
Na het aanvegen en wat zwabberen, vertrokken we om 10.30 uur zuidwaarts.
De was aan de fiets want het zonnetje scheen weer uitbundig. Het was trouwens knap koud, zo'n 10 graden.
Weer veel koolzaad, gerst en bouwland en natuurlijk overal bijzonder veel zondagsrust. De temperatuur steeg naar een graad of 15 en onze uitbundig wapperende was kon lekker drogen.
Na 60 km kwamen we om ca. 16.00 uur aan in St. Jean-'d Angély waar we een gite achter een abdij vonden.
Maar het zat ons niet mee: gesloten en een antwoordapparaat op de telefoon. B&B's namen niet of de telefoonnummers bestonden niet meer. Dus zitten we nu in een simpel hotelletje in het centrum van dit oude stadje dat al eeuwenlang een etappeplaats is voor reizigers naar Santiago de Compostella.
Morgen vertrekken we richting de westkust en als alles meezit, fietsen we morgen al langs de Atlantische Oceaan.
Geweldig idee en we moeten er zelf ook nog aan wennen dat we al zo ver zijn!
Belangrijker nog: we voelen ons prima en gaan morgen met goede moed op weg!
Het was al druk in Melle omdat er een soort jaarmarkt was met een opstelling van joekels van tractoren en nog veel grotere combines op het marktplein.
Ik moet eerst nog melden dat gisteravond laat de stroom uitviel in onze maisonnette. En er begon een alarm te piepen, dat gedurende de nacht trouwens weer was gestopt. Nee, we hadden nergens aangezeten!
Dus we konden helaas geen thee zetten vanmorgen.
Zitten we onze baguettes met jam op te peuzelen met een glaasje jus erbij, wordt er ineens op de deur geklopt!
"Bonjour, ik ben de man die verantwoordelijk is voor dit huisje".
Hij was voorbij gekomen en had gezien dat er gasten waren (we hadden een paar luiken opengedaan om wat meer licht binnen te hebben). Dat verbaasde hem omdat het huisje na een grondige renovatie nog niet geopend was ..... En hoe we dan toch binnengekomen waren, was zijn te logische vraag. Ik legde hem uit dat ik een willekeurige cijfercombinatie (1,2,3) gebruikt had en voilà: open ging de deur. Dat verraste hem andermaal. Ik liet hem ook het briefje zien dat ik vanmorgen alvast voor het management gemaakt had. Ik legde daarin uit hoe we binnengekomen waren en dat we gedouched hadden en geslapen. En dat we daarvoor natuurlijk wilden betalen. E-mail adressen, etc.
Hij las het briefje en ik weet niet of ik verbazing of medelijden in zijn ogen las, terwijl het epistel toch in mijn beste Frans was opgesteld.
Kort en goed: hij vond het allemaal prima omdat we pelgrims uit Holland waren, we hoefden niets te betalen omdat hij de nieuwe tarieven niet kende en hij wees ons de hoofdschakelaar zodat de stroom er weet op kon. "Bonjour et une bonne voyage à Santiago, messieurs"!
Binnen twee minuten sloeg de hoofdschakelaar trouwens weer om, dus toch geen thee. Omdat ook de verwarming het niet meer deed, kregen we ook onze was niet droog. Plus dat gedoe steeds met die deur (er moest iemand binnen blijven om de deur te openen want mijn code 1,2,3 werkte niet meer) besloten we om de rustdag drastisch in te korten.
Na het aanvegen en wat zwabberen, vertrokken we om 10.30 uur zuidwaarts.
De was aan de fiets want het zonnetje scheen weer uitbundig. Het was trouwens knap koud, zo'n 10 graden.
Weer veel koolzaad, gerst en bouwland en natuurlijk overal bijzonder veel zondagsrust. De temperatuur steeg naar een graad of 15 en onze uitbundig wapperende was kon lekker drogen.
Na 60 km kwamen we om ca. 16.00 uur aan in St. Jean-'d Angély waar we een gite achter een abdij vonden.
Maar het zat ons niet mee: gesloten en een antwoordapparaat op de telefoon. B&B's namen niet of de telefoonnummers bestonden niet meer. Dus zitten we nu in een simpel hotelletje in het centrum van dit oude stadje dat al eeuwenlang een etappeplaats is voor reizigers naar Santiago de Compostella.
Morgen vertrekken we richting de westkust en als alles meezit, fietsen we morgen al langs de Atlantische Oceaan.
Geweldig idee en we moeten er zelf ook nog aan wennen dat we al zo ver zijn!
Belangrijker nog: we voelen ons prima en gaan morgen met goede moed op weg!
Hartelijke groet van ons beide
Hier is het guur ,regen en hagelbuien,
Henny
Succes met jullie reis. Anneke.
Buen camino en ultreia.
Op de 'site' van Gert zag ik jullie samen op de foto. Lieke Franke heeft het over Buurman & Buurman. Twee mannen met een baard! De dag ervoor zag ik op zaterdagmorgen, 8.05 uur "de baardmannetjes". Nico de Haan en Hans Dorrestijn. Als je deze Baardmannetjes - onderuit gezakt in een gite - wilt volgen kijk dan op NPO2.nl. Ben je tenminste even van de weg af!
Zie je ook duidelijk wat hier in Holland een vlakke weg is, en ook vals plat!!!
Gisteren heb ik jouw 'verhaal' gemist. Wel net Jan Schurink op de koffie gehad. Hij gaat je vanaf vandaag ook volgen. n.b. Jan heeft net als ik een racefiets, 7 a 8 kg zonder bepakking. Verschil moet er zijn! . . . en blijven.
Groeten voor nu, ook aan Gert, die ik nu ook even ga toe mailen!
Hans
fantastisch dat jullie zo'n tempo hebben en dat de atlantische kust al in zicht is. We genieten hier van sneeuw, hagel en kou, kortom het wordt een "winterse" koningsdag.
Namens alle To You'ers veel succes op het vervolg van jullie camino. We genieten van jullie verhalen.
Groet Tallien